Menu

Decyzja środowiskowej jest decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia:
- od 29 lipca 2005 r. jest dokumentem kończącym postępowanie w sprawie oddziaływania na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko.

Decyzje środowiskowe wydaje:
- wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
- starosta (gdy chodzi o podział i scalenie gruntów),
- wojewoda (dla dróg krajowych oraz niektórych linii kolejowych, elektroenergetycznych oraz rurociągów, dla obszarów morskich zamkniętych).

 Postępowanie rozpocznie się w chwili, gdy inwestor złoży wniosek (wyjątkiem jest scalenie lub wymiana gruntu, wtedy postępowanie wszczyna się z urzędu). Do wniosku dołączyć należy:
- raport lub informacje zawierające wstępne dane o wpływie inwestycji na środowisko, poświadczony kopią mapy ewidencyjnej z zaznaczonym przebiegiem granic terenu oraz obszarem, na który będzie oddziaływała inwestycja,
- wyciąg z miejscowego planu – gdy decyzję środowiskową wydaje wojewoda,
- dowód zapłaty opłaty skarbowej.

 Dla każdego przedsięwzięcia trzeba uzyskać oddzielną decyzję środowiskową. Istnieje obowiązek analizy porealizacyjnej.  Oznacza to, że jako inwestor:
- sporządzasz raport, w którym przedstawiasz prognozowany wpływ inwestycji na otoczenie,
- dokonujesz analizy – pokazujesz wpływ inwestycji już zrealizowanej.

 Analiza dotyczy m.in. inwestycji:
- związanych z nowymi technologiami lub
- sprzyjających konfliktom społecznym, gdy np. mieszkańcy gminy nie chcą, by w ich sąsiedztwie budowano drogę.

 Jeżeli analiza wykaże, że inwestycja ma duży wpływ na otoczenie, to będzie to podstawą do utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania:
- robi to wojewoda lub rada powiatu, gdy mimo podejmowanych prób nie udało się ograniczyć szkodliwego wpływu inwestycji na środowisko.
- dzięki temu właściciele działek położonych na tym terenie mogą liczyć na odszkodowania lub ich wykup.

 Treść decyzji powinna zwierać:
- rodzaj, skalę i usytuowanie przedsięwzięcia,
- informację o powierzchni zajmowanej nieruchomości, a także obiektu budowlanego oraz dotychczasowym sposobie ich wykorzystania i pokryciu szatą roślinną,
- rodzaj technologii,
- ewentualne warianty przedsięwzięcia,
- przewidywaną ilość wykorzystywanej wody i innych wykorzystywanych środków, materiałów paliw oraz energii,
- rozwiązania chroniące środowisko,
- rodzaje i przewidywaną ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko,
- możliwe transgraniczne oddziaływanie na środowisko.

 Decyzja środowiskowa jest ważna przez dwa lata. Jej ważność będzie można przedłużyć o kolejne dwa, ale tylko jeśli inwestycja będzie prowadzona etapami i nie zmienią się uwarunkowania i środowiskowe, i techniczne. Decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia nie rodzą praw do terenu inwestycji oraz nie naruszają praw własności i uprawnień osób trzecich, a wnioskodawcy, który nie uzyskał praw do terenu, nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymaną decyzją. Następną decyzją, którą się zajmiemy jest pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza. Eksploatacja instalacji, która nie wymaga pozwolenia na emisję może być objęta obowiązkiem zgłoszenia do właściwego organu zamiaru rozpoczęcia eksploatacji. Ten rodzaj obowiązku może dotyczyć instalacji negatywnie oddziałującej na środowisko, wskazanych w rozporządzeniu w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia.

 Rodzaje instalacji, z których emisja nie wymaga pozwolenia, a których eksploatacja wymaga zgłoszenia.

Lp. Instalacje nie wymagające pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, których eksploatacja wymaga zgłoszenia z uwagi na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza1):
1 2
1. energetyczne2) o nominalnej mocy cieplnej3) od 1 MW do:
    - 5 MW - opalane węglem kamiennym,
    - 10 MW - opalane koksem, drewnem, słomą, olejem napędowym, olejem
  opałowym, benzyną lub węglem kamiennym i koksem, drewnem, słomą, olejem
  napędowym, olejem opałowym, benzyną, jeżeli nominalna moc cieplna3)
  wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW,
    - 15 MW - opalane paliwem gazowym4) lub opalane paliwem gazowym4) oraz   węglem kamiennym, koksem, drewnem, słomą, olejem napędowym, olejem   opałowym, benzyną, jeżeli nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu   kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna3) wprowadzona w   węglu kamiennym, koksie, drewnie, słomie, oleju napędowym, oleju   opałowym, benzynie nie przekracza 10 MW
2.   inne niż energetyczne o nominalnej mocy cieplnej3) od 0,5 MW do 1 MW,
  opalane węglem kamiennym, koksem, drewnem, słomą, olejem napędowym,   olejem opałowym, benzyną, paliwem gazowym4), z których:
    1) wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzą wyłącznie ze spalania  tych paliw lub
    2) wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzące z prowadzonych
     w tych instalacjach procesów innych niż spalanie paliw nie powodują
     przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo
     10% wartości odniesienia
3. do produkcji węgla drzewnego
4. do suszenia zboża, innych płodów rolnych lub leśnych o wydajności większej niż 30 Mg na godzinę
5. do przechowywania zboża lub innych płodów rolnych lub leśnych w ilości większej niż 50 Mg
6. do przesyłu, przeładunku lub magazynowania paliw płynnych
7. do chowu lub hodowli zwierząt, zaliczane do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska
8. do produkcji szkła o wydajności mniejszej niż 1 Mg na dobę
9. do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla, o mocy przerobowej mniejszej niż 30 Mg surowca na godzinę
10. do produkcji wapna palonego o wydajności mniejszej niż 10 Mg na dobę
11. do lakierowania lub malowania, zużywające mniej niż 1 Mg w ciągu roku wyrobów lakierowych o wysokiej zawartości cząstek stałych lub wyrobów lakierowych wodorozcieńczalnych
12. stosowane w gastronomii przystosowanej do obsługi więcej niż 500 osób na dobę
13. stosowane w przechowalniach owoców lub warzyw, przystosowanych do jednoczesnego przechowywania owoców lub warzyw w ilości większej niż 50 Mg
14. stosowane w młynach spożywczych
15. zbiorniki materiałów sypkich o pojemności mniejszej niż 20 m3
16. dygestoria
17. inne niż wymienione w lp. 1-16 rodzaje instalacji nieobjętych standardami emisyjnymi, w przypadku których żadna z substancji wprowadzanych do powietrza nie powoduje przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia
 
Objaśnienia:
1)  Parametry tego samego rodzaju (nominalna moc cieplna, wydajność, ilość, moc przerobowa, zużycie, pojemność), charakteryzujące skalę działalności prowadzonej w instalacji i odnoszące się do więcej niż jednej instalacji tego samego rodzaju położonych na terenie jednego zakładu, sumuje się.
2)  Instalacje energetyczne są to instalacje, w których następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii.
3)  Nominalna moc cieplna instalacji jest to ilość energii wprowadzonej do instalacji w paliwie w jednostce czasu przy jej nominalnym obciążeniu.
4)  Paliwo gazowe oznacza gaz ziemny, płynny (węglowodorowy C3 - C4), miejski, koksowniczy, wielkopiecowy lub gaz powstający w procesie fermentacji substancji organicznych (biogaz).

 Pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza wydaje starosta albo wojewoda w trybie regulowanym przez przepisy kodeksu postępowania administracyjnego na wniosek zainteresowanego. Za złożenie wniosku odpowiada prowadzący instalację, nawet w sytuacji, gdy emisję powoduje inny podmiot lub emisja powstaje na skutek czasowej działalności, na przykład podczas remontu.

 Wniosek powinien zawierać dane dotyczące położenia instalacji, prowadzącego instalacje, tytułu prawnego do instalacji, typu instalacji oraz wykorzystywanej technologii. Organ ochrony środowiska, Wydając pozwolenie, ma obowiązek sprawdzenia tych wymagań oraz odpowiedniego ukształtowania treści pozwolenia. Wniosek powinien również zawierać dane charakteryzujące przewidywaną emisję. Mają one dotyczyć zarówno poziomu emisji, jak i jej oddziaływania na środowisko we wszystkich warunkach funkcjonowania instalacji. Wnioskodawca powinien również wskazać, jakie działania będzie podejmował w celu eliminacji lub ograniczenia emisji oraz określić zakres prowadzonego monitoringu emisji. Pozwolenia emisyjne są zawsze wydawane na czas oznaczony maksymalnie na dziesięć lat. Jeżeli przemawia za tym szczególnie ważny interes społeczny związany z ochroną środowiska a w szczególności z pogorszeniem stanu środowiska w znacznych rozmiarach, w w/w pozwoleniu może być ustanowione zabezpieczenie roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w środowisku.

 Kolejnym rodzajem pozwolenia jest pozwolenie wodnoprawne. Pozwolenie wodnoprawne to decyzja administracyjna uprawniająca do szczególnego, a więc wykraczającego poza zwykłe, korzystania z wód lub wykonywania eksploatacji urządzeń wodnych, wydawana na czas określony, na podstawie przedłożonego przez wnioskodawcę tzw. operatu wodnoprawnego. Pozwolenie wodnoprawne wymagane jest m.in. na regulację wód lub zmianę ukształtowania terenu na gruntach przylegających do wód, mającą wpływ na warunki przepływu wody, odwodnienie obiektów lub wykopów budowlanych, wykonywanie urządzeń wodnych.

Pozwolenie wydawane jest na czas określony, nie krótszy niż dziesięć lat. Ustawa wskazuje sytuacje, w których okres ważności pozwolenia może być ustalony inaczej, np. pozwolenie na pobór wody wydaje się na okres 20 lat. Organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych jest starosta.

 Instalacje nie wymagające pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, których eksploatacja wymaga zgłoszenia z uwagi na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi

 
Lp. Instalacje nie wymagające pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, których eksploatacja wymaga zgłoszenia z uwagi na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi:
1. oczyszczalnie ścieków o przepustowości do 5 m3 na dobę, wykorzystywane na potrzeby własnego gospodarstwa domowego lub rolnego w ramach zwykłego korzystania z wód

 Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach określa tryb postępowania z odpadami. W pierwszej kolejności wskazuje na konieczność zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczenia ich ilości i negatywnego oddziaływania na środowisko przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użytkowania. W dalszej kolejności wskazuje na odzysk odpadów, ich unieszkodliwianie, tak aby składowane były tylko te odpady, których unieszkodliwianie w inny, sposób nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nieuzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych. Zasadą jest, że odpady powinny być poddawane odzyskowi lub unieszkodliwieniu przede wszystkim w miejscu ich powstania, a dopiero w przypadku braku takiej możliwości przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogą zostać poddane tym procesom. Transport odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstania do miejsca odzysku lub unieszkodliwienia powinien odbywać się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy transporcie materiałów niebezpiecznych.

 
Biorąc pod uwagę kategorie oraz rodzaje odpadów, Minister Środowiska określił w drodze rozporządzenia katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje, uwzględniając źródła powstawania odpadów oraz listę odpadów niebezpiecznych i sposób klasyfikowania tych odpadów, a w drodze oddzielnego rozporządzenia warunki, w których uznaje się, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie mają właściwości lub składników powodujących, że stanowią odpady niebezpieczne, a także sposoby ustalenia spełnienia tych warunków. I tutaj także powinniśmy zatroszczyć się o uzyskanie pozwolenia na prowadzoną działalność, czy to w zakresie wytwarzania, transportu, odzysku czy też unieszkodliwiania, zależnie od prowadzonej działalności w tym zakresie.

 Jeżeli jesteśmy dużym zakładem i kwalifikujemy się do uzyskania pozwolenia zintegrowanego to odchodzi nam obowiązek troszczenia się w w/w mniejsze pozwolenia, a jedynie pozostaje obowiązek opisania całości naszych działań szkodzących środowisku w tym pozwoleniu głównym. Uzyskanie pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenie instalacji, której funkcjonowanie ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej działalności może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych lub środowiska jako całości.

 Rodzaje instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości i które są objęte uzyskaniem pozwolenia zintegrowanego (zg. z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości- dz. u. z dnia 1 sierpnia 2002 r.).

 1. W przemyśle energetycznym do spalania paliw o mocy nominalnej1) ponad 50 MWt.
2. W hutnictwie i przemyśle metalurgicznym:
  1)  do prażenia lub spiekania rud metali, w tym rudy siarczkowej,
  2)  do pierwotnego lub wtórnego wytopu surówki żelaza lub stali surowej, w tym do ciągłego odlewania stali, o zdolności produkcyjnej2) ponad 2,5 tony wytopu na godzinę,
  3)  do obróbki metali żelaznych:
a)    poprzez walcowanie na gorąco, o zdolności produkcyjnej2) ponad 20 ton stali surowej na godzinę,
b)    kuźnie z młotami o energii przekraczającej 50 KJ na młot, gdzie stosowana łączna moc cieplna przekracza 20 MW,
c)    do nakładania powłok metalicznych z wsadem ponad 2 tony stali surowej na godzinę,
  4)  do odlewania metali żelaznych, o zdolności produkcyjnej2) ponad 20 ton wytopu na dobę,
  5)  do produkcji metali nieżelaznych z rud metali, kocentratów lub produktów z odzysku w wyniku procesów metalurgicznych, chemicznych lub elektrolitycznych,
  6)  do wtórnego wytopu metali nieżelaznych lub ich stopów, w tym oczyszczania lub przetwarzania metali z odzysku, o zdolności produkcyjnej2) powyżej 4 ton wytopu na dobę dla ołowiu lub kadmu lub powyżej 20 ton wytopu na dobę dla pozostałych metali,
  7)  do powierzchniowej obróbki metali lub tworzyw sztucznych z zastosowaniem procesów elektrolitycznych lub chemicznych, gdzie całkowita objętość wanien procesowych przekracza 30 m3.
3. W przemyśle mineralnym:
  1)  do produkcji klinkieru cementowego w piecach obrotowych o zdolności produkcyjnej2) ponad 500 ton na dobę lub wapna w piecach o zdolności produkcyjnej2) ponad 50 ton na dobę,
  2)  do przetwarzania azbestu lub do wytwarzania lub przetwarzania produktów zawierających azbest,
  3)  do produkcji szkła, w tym włókna szklanego, o zdolności produkcyjnej2) ponad 20 ton wytopu na dobę,
  4)  do wytapiania substancji mineralnych, w tym produkcji włókien mineralnych, o zdolności produkcyjnej2) ponad 20 ton wytopu na dobę,
  5)  do produkcji wyrobów ceramicznych za pomocą wypalania, o zdolności produkcyjnej2) ponad 75 ton na dobę lub o pojemności pieca przekraczającej 4 m3 i gęstości ponad 300 kg wyrobu na m3 pieca,
  6)  piece koksownicze.
4. W przemyśle chemicznym:
  1)  do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, podstawowych produktów lub półproduktów chemii organicznej3),
  2)  do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, podstawowych produktów lub półproduktów chemii nieorganicznej4),
  3)  do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, nawozów sztucznych na bazie fosforu, azotu lub potasu,
  4)  do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, środków ochrony roślin lub produktów biobójczych,
  5)  do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych lub biologicznych, podstawowych produktów farmaceutycznych,
  6)  do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, materiałów wybuchowych,
  7)  do rafinacji ropy naftowej lub gazu,
  8)  do zgazowania lub upłynniania węgla lub łupka bitumicznego.
5. W gospodarce odpadami:
  1)  do odzysku lub unieszkodliwiania, z wyjątkiem składowania, odpadów niebezpiecznych, o zdolności przetwarzania5) ponad 10 ton na dobę,
  2)  do termicznego przekształcania odpadów komunalnych, o zdolności przetwarzania5) ponad 3 tony na godzinę,
  3)  do unieszkodliwiania, z wyjątkiem składowania, odpadów innych niż niebezpieczne, o zdolności przetwarzania5) ponad 50 ton na dobę,
  4)  do składowania odpadów, z wyłączeniem odpadów obojętnych, o zdolności przyjmowania6) ponad 10 ton odpadów na dobę lub o całkowitej pojemności ponad 25.000 ton.
6. Inne:
  1)  do produkcji:
a)    masy włóknistej z drewna lub innych materiałów włóknistych,
b)    papieru lub tektury, o zdolności produkcyjnej2) ponad 20 ton na dobę,
  2)  do czyszczenia, odtłuszczania lub farbowania włókien lub materiałów włókienniczych, o zdolności produkcyjnej2) ponad 10 ton wyrobów gotowych na dobę,
  3)  do garbowania lub uszlachetniania skór, o zdolności produkcyjnej2) ponad 12 ton wyrobów gotowych na dobę,
  4)  do uboju zwierząt, o zdolności przetwarzania5) ponad 50 ton masy ubojowej na dobę,
  5)  do produkcji lub przetwórstwa produktów spożywczych:
-     z surowych produktów pochodzenia zwierzęcego (oprócz mleka), o zdolności produkcyjnej2) ponad 75 ton wyrobów gotowych na dobę,
-     z surowych produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej2) (obliczonej jako wartość średnia w stosunku do produkcji kwartalnej) ponad 300 ton wyrobów gotowych na dobę,
  6)  do produkcji mleka lub wyrobów mleczarskich, o zdolności przetwarzania5) (obliczonej jako wartość średnia w stosunku do produkcji rocznej) ponad 200 ton mleka na dobę,
  7)  do unieszkodliwiania lub odzysku padłych lub ubitych zwierząt lub odpadowej tkanki zwierzęcej, o zdolności przetwarzania5) ponad 10 ton na dobę,
  8)  do chowu lub hodowli drobiu lub świń o więcej niż:
a)    40.000 stanowisk dla drobiu,
b)    2.000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg,
c)    750 stanowisk dla macior,
  9)  do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych7), o zużyciu rozpuszczalnika ponad 150 kg na godzinę lub ponad 200 ton rocznie,
  10) do produkcji węgla pierwiastkowego lub elektrografitu poprzez spalanie lub grafityzację.

 Ustalając treść pozwolenia zintegrowanego, należy więc pamiętać, że ma ono obejmować całość oddziaływania instalacji na środowisko, a więc wszystkie emisje, a także pobór wody. Pozwolenie powinno obejmować wszystkie instalacje funkcjonujące na terenie danego zakładu, które takiego pozwolenia wymagają. Pojęcie zakład zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 47 ustawy Prawo ochrony środowiska jako zespół instalacji i urządzeń znajdujących się na terenie, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny. Pozwolenie zintegrowane odróżnia od pozwoleń sektorowych między innymi wymóg stosowania dla instalacji najlepszej dostępnej techniki (zasada BAT, a w szczególności instalacje powinny mieścić się w granicach specjalnie określonego standardu emisyjnego, nazwanego granicznymi wielkościami emisyjnymi).Przez pojęcie technika ustawa nakazuje rozumieć nie tylko rozwiązania technologiczne, ale także projektowe i organizacyjne, mające wpływ na funkcjonowanie danego rodzaju instalacji, biorąc pod uwagę wszystkie fazy jej działalności, poczynając od projektu, a kończąc na likwidacji. W każdym z etapów powinny być zastosowane najkorzystniejsze rozwiązania z punktu widzenia obowiązku eliminowania bądź ograniczania emisji.

 
Z. Bieńko ekoinfo.pl